1. W planowaniu działań w zakresie edukacji kulturalnej należy przyjąć, iż edukacja artystyczna stanowi ważny obszar edukacji kulturalnej i powinna mieć wymiar powszechny.

2. Należy przyjąć jako założenie podstawowe, iż praktyczne zajęcia muzyczne i plastyczne, tak jak wszędzie na świecie, również w Polsce powinny być ważnym i niepomijanym elementem wykształcenia ogólnego, zwłaszcza na etapie przedszkolnym i wczesnoszkolnym.

3. Należy również przyjąć jako zasadę, że zajęcia muzyczne prowadzą artyści muzycy z kwalifikacjami pedagogicznymi a zajęcia plastyczne artyści plastycy z kwalifikacjami pedagogicznymi. Reguła ta powinna dotyczyć wszystkich obszarów edukacji kulturalnej szkolnej i pozaszkolnej kierowanej do dzieci i młodzieży. Podjęcie takich starań uzasadnia duża liczba uczelni artystycznych w Polsce i ogromna liczba absolwentów, których wykształcenie opłaciło Państwo, a których kompetencje powinny być jak najlepiej wykorzystane. Co prawda wielu krajach szkolna edukacja artystyczna powierzana jest nauczycielom innych przedmiotów, którzy mają kompetencje muzyczne i plastyczne, jednak w Polsce osoby podejmujące studia pedagogiczne najczęściej nie mają podstawowych kompetencji w tych dziedzinach, dlatego powierzanie im później edukacji artystycznej jest błędem.

4. W dziedzinie muzyki Państwo powinno wspierać zwłaszcza grupowe zajęcia umuzykalniające, rozwijające słuch muzyczny dla dzieci do 9 roku życia oraz fakultatywną i bezpłatną naukę gry na instrumentach dla dzieci starszych i młodzieży. Te dwa zadania powinny być realizowane w ramach systemu oświatowego i we współpracy z lokalnymi instytucjami kultury.

5. Outsourcing edukacji artystycznej powinien oznaczać zajęcia prowadzone przez artystów z kwalifikacjami pedagogicznymi w ramach instytucji kultury zarówno na terenie tej instytucji jak i na terenie szkoły. Należy powołać zespół, który opracuje model takiego współdziałania i zmiany legislacyjne, umożliwiające pokonanie aktualnych barier w tym zakresie.

6. Przygotowanie kadry dla powszechnej edukacji artystycznej powinno obecnie oznaczać:
a/ uruchomienie studiów podyplomowych dla muzyków i plastyków zamierzających pracować w obszarze edukacji kulturalnej w oświacie i w instytucjach kultury.
b/uruchomienie kursów doskonalących dla pedagogów i instruktorów muzyki i plastyki pracujących już w obszarze edukacji kulturalnej;
c/uruchomienia „kierunku zamawianego” przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na uczelniach artystycznych, 

7. Właściwymi instytucjami do opracowywania strategii i programów na rzecz powszechnej edukacji artystycznej powinny być: Instytut Muzyki i Tańca oraz adekwatna instytucja z obszaru sztuk wizualnych we współpracy Departamentem Edukacji Kulturalnej i Szkolnictwa Artystycznego.

8. Priorytetowym zadaniem powinno być opracowanie i wdrożenie równoległego systemu zajęc artystycznych w oświacie (Program „Artysta w szkole”), funkcjonowanie „gminnych pracowni edukacji artystycznej” .

9. Właściwym kierunkiem jest organizowanie regionalnych programów edukacji artystycznej przez samorządy regionalne współpracujące z animatorami.

dla Obywateli Kultury
opracowała Violetta Łabanow- Jastrząb – członek Zespołu Ekspertów PRM